Vrijdag 12 oktober: vertrek vanaf Dusseldorf naar Dubai
Afgelopen vrijdag was het eindelijk zo ver… De dag van vertrek richting Zuid-Afrika.
Dit natuurlijk niet zonder het afscheidmoment op school. Alle meiden, moeders en juffen hebben zich verzameld op school. Het podium stond buiten, de muziek klaar om te starten en meester Jorg had de microfoon in zijn handen.
Om 10.45uur hadden ook alle andere kinderen zich verzameld op het “Ton de Vos-plein”. Het ceremoniele uitzwaaien kon beginnen. De meiden (Sosse, Lotte, Linde en Anouk) hadden een dansje ingestudeerd op het liedje ‘Hallo Wereld’. Dit liedje kende alle kinderen uit hun hoofd, wat natuurlijk erg leuk was om te horen! Ook mochten de meiden de opbrengt van de ontbijtactie bekend maken, de complete schilderijen onthullen en de inhoud van de tasjes laten zien aan de hele school. Dit alles was een groot succes en het grote avontuur kon nu gaan beginnen!
Vrijdagavond om 19.30uur hadden we afgesproken op het vliegveld in Dusseldorf. Gelukkig hadden we allemaal de roze vesten aan en konden we elkaar goed herkennen. Het was inmiddels 20.30uur en om 21.20uur vertrok ons vliegtuig, maar Lea en Anouk waren er nog niet. We konden niet langer wachten en vertrokken richting de douane. Toen we afscheid aan het nemen waren stonden ze daar ineens! Gelukkig maar. De incheckbalie was al dicht, maar het werd toch geregeld. Nu waren ook alle koffers (wel meer dan 20) ingechecked en konden we nu dan ook echt naar de gate en daarna het vliegtuig in.
We vlogen met Emirates en dat was nog eens luxe voor ons. Een heerlijke stoel met eigen beeldscherm. Je kon uit wel meer dan 100 films kiezen om te kijken. Na een filmpje te hebben gekeken, werden de lampen gedimd en probeerde we de ogen te sluiten. Natuurlijk ligt het niet zo lekker als in een vliegtuig, maar we hebben toch wat uurtjes geslapen.
Zaterdag 13 oktober
Aangekomen in Dubai hebben we ons even opgefrist. Het was enorm druk in Dubai. Overal liepen mensen kriskras door elkaar. We zijn naar de gate gelopen en zijn daar lekker op de grond neergeplofd. Een beetje chips en wat zoets te drinken heeft ervoor gezorgd dat we er weer tegenaan konden. We hadden namelijk nog een lange vlucht voor de boeg. Totaal nog 9 uur te gaan in het vliegtuig. Dit verliep helemaal prima. De meiden hebben zich prima gedragen! Lekker geslapen, filmpje gekeken, ontbijt en lunch gegeten, kortom prima te doen.
Eenmaal bepakt en bezakt met alle koffers richting de uitgang van het vliegveld en achter het hek stond een man te wachten met een bordje met de naam E. Snellaars. Dit was voor ons. Gelukkig had hij een grote bus bij zich, met een klein aanhangertje voor alle onze spullen. Aangekomen in het hotel hebben we ons snel even opgefrist en konden we aan tafel voor het avondmaal. Moe en voldaan zijn we daarna snel naar bed gegaan, want de volgende dag werden we om 10.00uur door George en Bubbles opgehaald.
Zondag 14 oktober
Vandaag om 10.00uur zouden we George en Bubbles eindelijk in levende lijve ontmoeten. Ze hadden zelfs 2 kinderen meegenomen, Rebecca en Largo. Largo kletste meteen de oren van je hoofd af en Rebecca heeft de hele reis geen woord gezegd. Gelukkig kwam daar, eenmaal aangekomen bij het huis, meteen verandering in. Zodra we met de schoolbus (van W4SA gekregen) het terrein opreden kwamen er overal kinderen tevoorschijn om te zwaaien naar ons.
Wat was het bijzonder om zo aan te komen op het weeshuis. George en Bubbles zijn ontzettend warme en lieve mensen en we voelden ons zo enorm welkom meteen vanaf het begin! Ook de kinderen zorgden ervoor dat we ons meer dan welkom voelden. Eerst heeft George onze spullen in het guesthouse neergezet en ondertussen konden we meteen naar binnen om kennis te maken met de kinderen.
Wat was het leuk om eindelijk al deze gezichtjes in het echt te zien!
Na even in het huisje te zijn geweest om alle spulletjes te orderen en uit te zoeken, want we hadden bijna 80 kilo aan spullen bij voor hier, hebben we heerlijk gegeten. ’s Middags warm en ’s avonds normaal gesproken brood. Vandaag was een uitzondering, want wij waren er en dat moest gevierd worden. Daarom aten we ’s avonds nog een keer warm. Het eten wat we tot nu toe gegeten hebben was erg lekker en smaakvol.
Na het eten hebben we spelletjes gespeeld met alle kinderen van het weeshuis. Het was erg gezellig en we hebben veel gelachen.
Na een eerste drukke en mooie dag zijn we ’s avonds lekker op tijd naar bed gegaan, want voor de volgende dag stond er van alles op het programma!
Maandag 15 oktober
Vandaag nam Bubbles ons mee naar een groot overdekt winkelcentrum. Voor Bubbles was dit echt een vrouwendagje uit. We hebben veel winkels gezien en hier zijn de eerste souvenirs gekocht. Ook moesten we natuurlijk nog boodschappen doen voor in ons huisje. Dus op weg naar de supermarkt. Eenmaal daar aangekomen hebben we ons karretje volgeladen met lekkere dingen. Bubbles had haar karretje ondertussen volgeladen met 25 broden (wat genoeg is voor ongeveer 3-4 dagen nu wij er zijn). We wilden graag meteen wat betekenen voor het weeshuis en hebben daarom deze boodschappen betaald. De eerste giften zijn gedaan en dit voelde ontzettend goed!
Bubbles heeft alle tijd van de wereld voor ons en vertelt graag over haar kinderen en het weeshuis, maar daarnaast heeft ze het enorm druk. Ze maakt voor ons veel tijd vrij en waar we kunnen en vooral mogen helpen we haar met z’n allen.
’s Avonds na het avondeten hebben we weer spelletjes gespeeld en hebben de meiden tegen de jongens een kussengevecht gehouden in de slaapkamers. Wat hebben ze hier van genoten. Alle kinderen hadden een kussen in hun hand en zwierden hiermee in het rond. Natuurlijk probeerde ze onderweg zoveel mogelijk andere te raken. Iedereen had de avond van hun leven en wij hebben natuurlijk genoten van de gezichten van de kinderen. De smile was hierbij bij iedereen van oor tot oor en als het kon nog verder! Wat een genot. Ook hebben we hier een filmpje van en we proberen dit zo snel mogelijk te uploaden!
Voor nu was het dit even en het volgende verhaal komt snel! Ook proberen we de foto’s zo snel mogelijk op de site te zetten!
Dinsdag 16 oktober
Ook vandaag had Bubbels een vol programma voor ons. Ze wil ons graag laten zien hoe de mensen hier vroeger leefde en hoe het er nu aan toe gaat. Daarom nam ze ons ’s ochtends mee naar het museum over de apartheid en het ontstaan van de krottenwijken. Dit museum lag bij een van de grotere krottenwijken. In het museum kregen we uitleg over hoe vroeger de krottenwijken ontstonden en hoe de mensen daar leefde. Daarna nam de gids ons mee de krottenwijk in, best wel spannend! Er stond nog 1 gebouwtje zoals in de jaren 70, waar we binnen konden kijken. We waren zeer vereerd dat we hier naar binnen mochten, vroeger mochten er namelijk geen vrouwen in de krottenwijken komen, alleen de mannen die daar werkte. Er waren toen gebouwtjes met 1 voordeur voor 6 ‘ kamers’. Zo’n kamer was erg klein, ongeveer 2 bij 3 meter en deze werd met 14 mannen gedeeld! We hebben met z’n allen in zo’n kamertje gestaan en we kunnen wel zeggen, dat is echt super krap! Onvoorstelbaar dat ze daar met 14 mannen sliepen. Buiten waren de wc’s: een plank met een gat en een emmer er onder. Deze emmer werd 1 keer per week geleegd, dus je snapt wel dat het daar vroeger niet zo fris rook!
Er is in de loop der jaren een hoop veranderd, nu heeft elke ruimte z’n eigen voordeur. Er zijn een aantal scholen opgebouwd en er is een bibliotheek. Toch is er nog een hoop armoede. We zijn wezen kijken bij een school en plek waar oudere mensen bij elkaar kwamen om samen leuke dingen te doen, als breien en lekker kletsen. De meeste mensen vonden het erg leuk om te foto te gaan, dus er is heel wat afgeklikt! We zullen proberen ook een aantal foto’s hiervan zo snel mogelijk op de site te zetten.
Na het bezoek aan het museum en de krottenwijk zijn we bij Immanuels Haven gaan luchen. We hebben weer warm gegeten, waaronder een Afrikaanse groente genaamd waterbloempjies. Lotte is toen met haar mama terug gegaan naar ons slaapvertrek, ze was niet lekker en is gaan slapen.
Wij zijn toen met Bubbels meegegaan naar de volgende bestemming: een weeshuis aan de andere kant van de berg, Agape, waar kinderen wonen die ziek of gehandicapt zijn. Gerrit en Ami hebben dit weeshuis 20 jaar geleden opgestart en zijn hele goede vrienden van George en Bubbles. Ami heeft Bubbles geïnspireerd om Immanuels Haven op te zetten. Ondertussen bestaat Agape uit 4 locaties, waarvan 1 hospital, waar de kinderen zitten met een geestelijk en/of lichamelijke handicap. Na de kennismaking met Ami en Gerrit, nam Gerrit ons mee naar het hospital. Lopend naar de bus was er een botsing tussen Linde en de hond van Gerrit. De hond schrok en beet Linde in haar been. Dat was even flink schrikken! Het was maar een klein schrammetje en na een check bij een dokter, bleek er gelukkig niets aan de hand te zijn. Het bezoek aan het hospital was erg indrukwekkend. Prachtig om te zien, dat er mensen zijn, die zich zo inzetten voor deze kinderen. Voor ons in Nederland heel normaal, maar in Zuid Afrika gaat dat er toch anders aan toe! Mooi om te zien, dat de kinderen bij Agape nog een kans krijgen en de hulp en verzorging krijgen die ze nodig hebben.
Na het bezoek aan het hospital zijn we terug naar Immanuels Haven gegaan. Even bijkomen van alle indrukken van deze dag! De meiden wilde al snel weer terug naar de kinderen van het weeshuis en hebben daar tot het avondeten weer lekker gespeeld met de kinderen. Ook na het eten was er nog tijd voor spelletjes. De kinderen hier houden van kaartspellen zoals Uno. Ook het spel jungle speed van juf Sanne valt goed in de smaak.
Uiteindelijk was het bedtijd en zijn we moe maar voldaan in slaap gevallen.
Woensdag 17 oktober
Vandaag wilde George ons vroeg meenemen naar een aantal mooie plekjes van Zuid Afrika, maar het weer was te slecht (er stond heel veel wind), dus we konden ons nog lekker een keertje omdraaien.
Bij het ontbijt had Bubbles het leuke idee, om Sosse, Linde, Anouk en Lotte mee te laten helpen in de crèche. Dit idee werd met veel enthousiasme ontvangen! Terwijl de meiden zich goed vermaakte bij de crèche, zijn de moeders en juffen met Bubbles naar de winkels gegaan. Daar zijn de boodschappen voor de komende dagen gedaan, waaronder boodschappen voor pannenkoeken. Toen 1 van de meiden aan ons vroeg of ze weleens pannenkoeken aten, hebben we het idee opgepakt om voor alle kinderen en mensen uit het weeshuis pannenkoeken te gaan bakken. Wanneer we dit precies gaan doen, weten we nog niet precies, maar alle boodschappen zijn vast in huis gehaald. Bubbles had behalve de boodschappen ook nog mokken nodig, er waren er namelijk een heleboel kapot gevallen. Toen wij dit voor haar wilde betalen, was ze weer zo blij en dankbaar, super om te zien hoeveel goed haar dat doet.
Toen we om 3 uur terugkwamen hadden de meiden al lekker gegeten met de kinderen uit het weeshuis. Ze voelen zich hier al helemaal thuis en vermaken zich goed met de kinderen van hier.
Aan het eind van de middag zijn we eens bij elkaar gaan zitten om te brainstormen over wat we hier verder voor blijvends kunnen doen voor George en Bubbles en de kinderen uit het weeshuis. Dit is best lastig, omdat ze bezig zijn met het bouwen van een nieuw huis. Hier kunne we op dit moment niet bij helpen, omdat in november mensen komen om de fundering te storten. Nu is daar het weer nog niet goed genoeg voor. Maar na een tijdje brainstormen, hadden we toch al een aantal ideetjes op papier. Wat precies, houden we nog even voor ons!
Hierna zijn we weer gezellig naar de kinderen van het weeshuis gegaan en hebben we tot aan het eten weer lekker spelletjes gespeeld en na het eten zijn we daar lekker weer mee verder gegaan. De kinderen uit het weeshuis kijken elke dag uit naar het moment dat we weer spelletjes met ze doen, dus dat is al een vaste prik geworden!
Donderdag 18 oktober
Vandaag was Antonia jarig! Ze werd 11 jaar. Toen we gingen ontbijten, waren de kinderen al naar school toe. Na het ontbijt liepen we langs de speelplaats en toen waren de kinderen net aan het buiten spelen. Antonia zat bovenop het klimrek en we hebben met z’n tienen haar toen lang zal ze leven toegezongen. Ze straalde aan alle kanten!
In het matras van Antonia zit een flink gat en eigenlijk had ze hoog nodig een nieuw matras nodig. Gelukkig mar dat wij er nu zijn. Juf Heleen is samen met Lea en Chantal met Bubbles een nieuw matras gaan kopen. Deze kreeg ze echter vandaag nog niet, want de kinderen hier krijgen voor de verjaardag nooit zulke grote cadeaus. Maar het matras was in ieder geval vast gekocht en later deze week zal ze deze van Bubbles krijgen.
Terwijl het matras werd gekocht hebben juf Sanne, Juke en Els met de onze meiden bedacht wat ze allemaal konden filmen voor jullie thuis!! Verder zijn er allerlei activiteiten bedacht wat we de komende dagen nog konden doen. Vragen bedenken voor de kinderen hier, de kinderen interviewen en nog veel meer, wat jullie in de volgende verslagen wel zullen lezen.
Het was een prachtige, zonnige dag en toen de school uit was hebben onze kinderen weer heerlijk met de kinderen van het weeshuis gespeeld. ’s Avonds wederom spelletjes gespeeld. De kinderen hier zijn helemaal verzot op het spel Jungle Speed wat we hadden meegenomen. Geweldig om te zien hoe ze genieten van deze momenten!
We zijn op tijd naar bed gegaan, want morgen staat het walvissen spotten bij Hermanus op de planning, gaaf! We hebben er zin in!!
Vrijdag 19 oktober
We werden rond 7 uur wakker van de zware regen. Oei, daar gaan onze plannen! Tegen de tijd dat we aangekleed zijn is het droog en breekt de lucht open en schijnt er een zwak zonnetje. Komt helemaal goed! We gaan lekker ontbijten en Bubbles verteld dat we toch naar Hermanus gaan om naar de walvissen te kijken. Jippie!!! We vertrekken kort na het ontbijt en zijn helemaal uitgelaten. De rit naar Hermanus is prachtig. In Hermanus rijden we de parkeerplaats op die grenst aan de oceaan. En als we 3 minuten op het muurtje zitten zien we de eerste kolossen uit het water springen. WOW! Gaaf! Echt zo mooi! Niet normaal! We zien gigantische walvissen, baby walvissen en geregeld zien we een staart boven het water uitsteken. Dan weer een deel van hun rug, de vinnen en dan springen ze weer helemaal uit het water! Iedere keer als we er een zagen begonnen we te gillen, en te applaudiseren! Het was echt iedere keer een euforisch gevoel! Zo geweldig! Onbeschrijflijk! En toen begon het weer te regenen. We bleven even nog in de miezerregen kijken, maar toen het steeds harder ging regenen zijn we zijn in de auto gaan zitten. Na een kwartiertje besloten we ergens koffie te gaan drinken omdat we het allemaal koud hadden gekregen. In een tapas-tentje hebben we wat gedronken en enkele tapas besteld om de lekkere trek te stillen. Een heerlijk grote schaal nachos en wat kleine hapjes gingen er goed in!
Het bleef flink doorregenen, dus we zijn niet meer terug gegaan naar de walvissen. We zijn nog wat souvenirwinkels ingedoken en daarna reden we in de stromende regen naar huis. Thuis regende het nog steeds als een gek en George vertelde dat het nog nooit zo blank heeft gestaan! Verkleumd zaten we binnen en we konden niet douchen i.v.m. de zware regenval! ‘s-Avonds kregen we macaroni met kaas, lekker met verschillende salades. Daarna hebben we weer gezellig spelletjes gedaan! Aan de ene tafel zaten ze te Rummikubben, aan de andere tafel werd Jungle Speed gespeeld en weer aan een andere tafel werd Spoon gespeeld. Het was weer een hele fijne avond! Omdat het weekend is mochten de kinderen langer opblijven en rond 23.00 uur gingen we pas naar ons verblijf en naar bed.
Zaterdag 20 oktober
Vandaag was de eerste dag dat de kinderen niet naar school hoefden en we dus heerlijk de hele dag met de kinderen konden doorbrengen. Vandaag zaten we met de kinderen samen aan tafel tijdens het ontbijt. Dit was natuurlijk erg gezellig!
We kregen een rondleiding door de school die hier op het terrein staat. George en Bubbles hebben het gebouw sinds dit schooljaar (een schooljaar lopt in Zuid Afrika van januari tot december) ter beschikking gesteld aan de gemeenschap. Het is dus niet hun eigen school. Daardoor is dit dus helaas niet geschikt om dit als een project te bestempelen, waar we ons ingezamelde geld aan uit kunnen gaan geven. We zouden in deze school genoeg kunnen doen, maar dat moet dan maar wachten tot de school in beheer van Immanuel’s Haven is.
Het was mooi om te zien hoe de school er van binnen uitzag. We hebben er veel foto’s en filmpjes gemaakt, zodat we (als we terug in Nederland zijn) kunnen laten zien welke verschillen en overeenkomsten er zijn met onze school.
Na deze rondleiding hebben we nog verder gebrainstormd over het project wat we hier gaan uitvoeren. We zijn er uit en zijn meteen over gegaan tot actie! Hier hadden we alleen niet de hele dag de tijd voor, want vandaag was Dalyn jarig. Hij is door ons toegezongen en mocht de speciale verjaardagsmuts op. Hij kreeg ook het fotolijstje met zijn naam erin, waarbij met iedere letter van zijn naam een complimentje was gemaakt. Speciaal voor zijn verjaardag en de verjaardag van Antonia van 2 dagen terug, werd er een braai georganiseerd. Dit is barbecueën op z’n Afrikaans.
George was de hele middag bezig om al het vlees te bakken op de braai! Het was zo veel dat we vroegen of ze de hele buurt uitgenodigd hadden! Uiteindelijk hebben ze ook zoveel vlees overgehouden dat ze er nog 3 dagen van kunnen eten. Dit wordt dan ook allemaal ingevroren. Maar we hebben wel heerlijk gegeten!
Toen we allemaal uitgegeten waren, hebben de kinderen samen met juf Heleen de interviews met de kinderen voorbereid en afgenomen. Juf Sanne heeft hier later een mooi filmpje van gemaakt en die is al te bewonderen op deze site
De rest van de avond hebben we weer gevuld met spelletjes spelen. Er waren voor ons ook nog nieuwe kinderen, waaronder Shermain. Shermain is een meisje wat tijdens de weekenden vaak hier verblijft. Zij is ook werkelijk een schatje, en speelt graag mee met alle spelletjes. Het was van het begin tot eind weer een geweldige dag!
Zondag 21 oktober
Vandaag begonnen we de dag met een liedje! Els, de mama van Linde, was jarig. Daarna was het gauw aankleden en hebben we wederom samen met de kinderen ontbeten om vervolgens met z’n allen naar de kerk te vertrekken. Elke zondag is de kerkdienst van half 10 tot half 12. Aangezien wij nu ook meegingen, was het even proppen met tien personen extra! De bus zat vol, de kleine kinderen gingen op schoot en ook de auto van Bubbles werd volgestouwd, er gingen er zelfs 3 in de achterbak!
De rit duurde niet lang, en we stopte bij een middelbare school, waar de dienst gehouden werd. Op het podium stonden allerlei instrumenten opgesteld. We werden door verschillende mensen welkom geheten. De man die de dienst leidde, kwam naar ons toe om handen te schudden. Hij wilde graag weten wie de Birthday Girl was en daar was Els erg blij mee natuurlijk.
Al snel begint de dienst. We kijken onze ogen uit! De kinderen zijn vrij om achter in de zaal te spelen. Er worden liederen gezongen, terwijl op een groot scherm de teksten meedraaien! Hiep Hoi! Een karaoke-kerk! Achterin de zaal staan drie vrouwen met vaandels te zwaaien, verschillende mensen staan met hun handen naar de hemel gericht me te zingen, in de rij achter ons staat een vrouw met gesloten ogen, verderop staat een jongen van zijn ene been op zijn andere been te hopsen… iedereen beleefd de dienst op zijn of haar manier.
De kinderen gingen na een kwartiertje mee met de jeugdbegeleider. Juf Sanne liep met onze meiden mee. Ze werden in een aparte ruimte onderwezen in de bijbel en zijn verhalen. Ze gingen in de kring en kregen allemaal vragen in quizvorm.
Na de dienst werd iedereen weer opgevouwen in de auto’s en we reden naar huis! Na de lunch hadden we voor Els nog een verrassing, we hadden taarten besteld! Iedereen heeft er heerlijk van gesmikkeld.
Na de lunch zijn we vast de voorbereidingen gaan treffen voor ons project hier…Ja, wat zouden we toch gaan doen hè? Zullen we het maar verklappen? Nou vooruit dan! Achter het huis is een moestuin waar hier en daar wat groentes staan. Helaas is de moestuin erg verwaarloost en kaal. Wij vonden dat daar wel wat aan gedaan mocht worden. Ons doel was dus het opknappen, aanvullen en uitbreiden van de moestuin, zodat er uiteindelijk zelf groentes verbouwd kunnen worden. Wanneer de groentes dan groot genoeg zijn, kunnen ze eten uit hun eigen tuin! Maar… naast groente, is fruit natuurlijk ook belangrijk. Daarom hebben we geregeld dat alle kinderen van Immanuels Haven elke week minimaal 2 keer fruit kunnen eten. Bijvoorbeeld op maandag en donderdag, net als de fruitdagen op ’t Wikveld. En om dit te kunnen realiseren, moest er eerst onkruid gewied worden! Daar zijn we vandaag mee begonnen en dat was een hele klus! Morgen, maandag, zullen we de zaadjes en beginnende (groente)plantjes kopen, evenals aarde, grind voor de paadjes en andere benodigdheden.
Na een paar uurtjes zweten in de tuin,stond ons nog een flinke klus te wachten: pannenkoeken bakken voor 40 personen! Terwijl juf Heleen het beslag aan het maken was, begon de rest met het snijden van fruit voor de fruitsalade. We hadden namelijk ook nog een hoop fruit gekocht, om meteen een goed begin te maken met ons fruitproject. Zodra de enorme hoeveelheid beslag klaar was, konden de juffen aan de gang! Twee uur en ongeveer 150 pannenkoeken later (in alle soorten: naturel, rozijnen, appel, kaas, bacon) konden we aan tafel. Bij de bordjes hadden we blauw geruite servetten gevouwen en daarop hadden we de porseleinen delfts blauwe klompjes met een strikje in de kleuren van de Nederlandse vlag gelegd. De kinderen vonden dit erg leuk! Joshua spelde al snel 2 paar van die klompjes op zijn shirt, en liep ermee rond te paraderen! De pannenkoeken gingen er letterlijk in als koek! Ze maakte de meest gekke combinaties, van bacon met stroop, tot kaas met nutella. Gemiddeld hebben ze 3 à 4 grote dikbelegde pannenkoeken op! De fruitsalade konden ze niet meer op, dus die werd voor de volgende dag bewaard. Het was zo leuk om de kinderen zo te zien genieten! Heerlijk! Jammer dat er dan weer zo’n mega afwas achterblijft, want een vaatwasser hebben ze hier niet hoor! Nadat de vuile vaat weer schoon in de kast stond, was het al zo laat, dat de spelletjes avond er niet meer in zat. Wel was er nog even tijd voor een laatste verrassing. De groepen 4 t/m 8 hadden namelijk allemaal nog een puzzelstukje geschilderd wat 2 schilderijen moest vormen. De kinderen gingen fanatiek aan de slag en de leeuw is als eerste af. Niet veel later is ook de koe in elkaar gepuzzeld. De kinderen van Immanuels Haven vinden ze erg mooi! Met schoeven en moertjes zetten we de schilderijen in elkaar. Ze zullen in de crèche worden opgehangen.
Hierna is het echt tijd om naar ons eigen bedje te gaan. De moeders en juffen hebben nog een drankje gedronken op de verjaardag van Els en uiteindelijk lagen we allemaal moe maar voldaan in bed.
Maandag 22 oktober
Vandaag stond alles in het teken van ons groenten en fruit project! De klusdag was aangebroken. En wat we nog niet eerder verteld hebben, is dat de meiden in de moestuin nog een speciale opdracht gaan uitvoeren. Achteraan bij de moestuin is de composthoop, waar al het groente en fruit afval weggegooid wordt. Deze wordt afgeschermd door een saaie grijze betonmuur. Dat kan natuurlijk niet hè? Een mooie nieuwe moestuin, met een saaie grijs ommuurde composthoop. Die moest natuurlijk even goed opgepimpt worden. Dat lieten de meiden zich geen twee keer zeggen. Een paar dagen eerder waren ze al druk bezig geweest met de ontwerpen en vandaag mochten hun prachtige tekeningen eindelijk op de muur gezet worden.
Het was een prachtige dag en doordat het zonnetje goed scheen, droogde de verf snel. Dat was erg fijn, want de meiden waren begonnen met de achtergrond en doordat het zo snel droog was, konden ze na de lunch meteen verder werken. Uiteindelijk was het aan het eind van de middag al helemaal klaar!
Terwijl de meiden lekker aan het schilderen waren, werd er ook druk in de moestuin gewerkt. Natuurlijk moesten er ook nog spullen gekocht worden, maar ondertussen werden alle bedden (dit zijn de afgebakende stukken grond waar de groentes verbouwd worden) verder onkruid vrij gemaakt. Eerst kwam er een flinke lading aarde en werden alle bedden mooi gemaakt met verse, vruchtbare aarde. Ondertussen werden ook alle groentes en zaden gepland. Fantastisch natuurlijk dat het mooi weer was, maar pfff! Het zweet stond op ons voorhoofd! Na twee ladingen aarde en groentes, kwam het volgende zware karwei: grind voor de paadjes tussen de bedden. Gelukkig hadden we ondertussen al wat extra ondersteuning gekregen: de school was uit en de grote sterke jongens en meiden kwamen mee sjouwen! Wat een teamwork, fantastisch!
Om 5 uur was alles een heel eind klaar. Eigenlijk wilde we nog even verder werken, maar Bubbles wilde ons heel graag nog ergens mee naar toe nemen.
We waren aan het begin van ons verblijf hier al in een krottenwijk geweest, maar Bubbles nam ons nu nogmaals mee naar een krottenwijk, een andere dan die van vorige week. Samen met een vriendin van Bubbles, die daar woont, kregen we een rondleiding door de krottenwijk. Wederom zagen we veel armoede, maar ook mensen die genoten van het leven en zo ontzettend trots waren op wat ze allemaal wél allemaal hadden. We mochten namelijk in 1 ‘huisje’ kijken en wat was dat klein, maar wat waren ze trots, zó trots! En jeetje wat werden wij weer even met de neus op de feiten gedrukt; wat hebben we het toch zo ontzettend goed in Nederland!!
Het waren best wel weer spannende en indrukwekkende momenten. Tot slot hebben we bij de vriendin van Bubbles nog even binnen mogen kijken. Zij had het best goed voor mekaar in vergelijking met de rest van de krottenwijk. En toonde vol trots haar opgebouwde bestaan.
Toen was het weer tijd om te vertrekken. Het was al laat en we moesten terug om (via de winkel, we moesten nog brood halen) te gaan eten. Het was een vermoeiende en op het eind ook nog indrukwekkende dag geweest, dus na een ’tosti knakworst’ zijn we naar ons verblijf gegaan. De meiden gingen meteen naar bed en de moeders en juffen volgende niet veel later! Moe, maar vooral ook voldaan na al dat harde werken.
Dinsdag 23 oktober
Vandaag stond er vanalles op het programma. George had vrij genomen om samen met Bubbles ons de mooie stukjes van Zuid Afrika te laten zien. Op de planning staat Robbeneiland, de Pinguins en Kaap de Goede Hoop. Helaas waait het te hard waardoor de boten niet varen naar Robbeneiland. George rijd langs de grootse township van Kaapstad en je weet werkelijk niet wat je ziet! Zo ver het oog reikt zien we alleen maar krotten, bouwvallen en golfplaten.
De eerste stop is bij de ‘pinguin zoo’. Bij ons in Nederland hebben we apenheul en in Zuid Afrika hebben ze de pinguins! En wat waren het er veel! Ze waren lekker aan het zonnen op de rotsen of aan het zwemmen. We hebben er een hoop foto’s van gemaakt!
Na het spotten van de pinguins zijn we de auto weer ingestapt, op weg naar Kaap de Goede Hoop, het meest Zuid-westelijke punt van Afrika. George nam een mooie route, waar we veel mooie natuur zagen. Ook kwamen we een aantal dieren in het wild tegen. Eerst werd er nog gelachen om het bord ‘pas op voor overstekende apen’, maar nog geen 2 minuten later kwamen we ze ook echt tegen! Een groep bavianen zat langs de weg, waar we voorzichtig langsreden. Behalve apen kwamen we een ook nog een struisvogel tegen! In Zuid Afrika noemen ze die een ‘vogel-struis’.
Het was een lange rit naar Kaap de Goede Hoop, dus we hebben tussendoor nog een hapje gegeten.
Aangekomen bij Kaap de Goede Hoop, stond ons nog een flinke klim te wachten. Normaal rijdt er een treintje naar boven, maar die was vandaag buiten werking. Ach, we hadden al veel in de bus gezeten, dus een beetje sportief doen kon geen kwaad! Boven bij de vuurtoren aagekomen was het uitzicht werkelijk prachtig! Je had heel mooi zicht op het Zuidwestelijke puntje (hier kon je ook naar toe lopen, maar dat was een wandeling van 2 uur) en de zee. Er stond een super harde wind en je moest je bril afzetten, anders zou deze wegwaaien!
Kaap de Goede Hoop staat, naast het Zuidwestelijke puntje, vooral bekend om de vele schepen die bij dit punt zijn vergaan. Twee waterstromen komen bij dit punt samen, waardoor de zee erg ruw is. Schippers en zeelui deden dan vaak een schietgebedje en hoopte op een goede afloop. Vandaar de naam Kaap de Goede Hoop.
Een hoop foto’s en filmpjes later… zijn we weer naar beneden gelopen. Voordat we weer echt terug zouden rijden naar Immanuels Haven, reed George voor ons nog naar het bekende bord van Kaap de Goede Hoop, waar ook de coordinaten van dit Zuid-Westelijke punt op stonden.
Stiekem hadden we heel wat kilometers gemaakt en we kwamen dan ook laat terug bij Immanuels Haven. Het was ondertussen al donker en de kinderen daar hadden al gegeten. Voor ons werden nog lekker een aantal tosti’s gemaakt.
De avond hebben we afgesloten met een skype-sessie met meester Jorg, Paul en Remko, de vaders die in 2008 de reis hebben gemaakt. George en Bubbles hebben ook voor de camera gezeten, erg leuk! We gaan nog zorgen dat ook hier in Zuid Afrika Skype wordt geïnstalleerd, zodat we wat vaker contact met George, Bubbles en de kinderen kunnen hebben.
Woensdag 24 oktober
Vandaag mochten we uitslapen! Toch hebben we niet té lang in bed gelegen, want er stond ons nog vanalles te doen! De moestuin moest nog verder afgemaakt worden en de muurschildering moest hier en daar nog een beetje worden bijgewerkt. Juf Sanne ging verder aan de slag met de filmpjes en we wilde ook nog in gesprek met Bubbles om de laatste dingen door te spreken voor het fruitproject. Ook was het toch al een beetje de laatste dag hier op Immanuels Haven, want als we morgen vertrekken zitten de kinderen nog op school. Dat betekende dus: extra genieten van deze dag!
’s Ochtends hebben we de moestuin en muurschildering afgerond. Zodra de kinderen uit school kwamen, waren we klaar en konden de kinderen nog lekker even met elkaar spelen. Alhoewel we een heleboel kinderen miste! Alsof ze zich verstopt hadden. Achteraf bleek dat ze iets voor ons aan het maken waren, erg lief! Om ons verblijf hier goed af te sluiten, namen we alle kinderen en George en Bubbles mee uit eten. Bubbles was al wat eerder vertrokken